Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΕΞΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΛΥΣΤΡΙΣΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΕΞΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΛΥΣΤΡΙΣΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Σαμπουάν και κοντίσιονερ μαζί...

Επιστρέφω πάλι εδώ, στη φωλίτσα μου την ζεστή κι αγαπημένη, για να κουλουριαστώ και να κραυγάσω πόνο. Ίσως τελικά να είμαι καλύτερα μόνη μου, αυτό νιώθω τώρα. Πονάει η καρδιά μου, όταν κόβεται η γραμμή... επικοινωνίας. Ουσιαστικής επικοινωνίας με αγάπη και κατανόηση. Χωρίς περιπαιγμούς, άμυνες και ειρωνείες.

Δεν ξέρω τί συνέβη το Σάββατο, σε είδα και σε ήθελα. Σε ήθελα δικό μου. Να σε φιλήσω, να σε γραπώσω, να σε φροντίσω, να πλαγιάσω δίπλα σου το βράδυ και να σου κάνω έρωτα. Να σου πω να προσπαθήσουμε, να αγαπηθούμε αλήθεια...Να αποδεχθούμε...να αγκαλιάσουμε το φώς και το σκοτάδι... Είσαι τόσο διαφορετικός κάποιες φορές. Μία καρδιά μεγάλη γεμάτη με πάθος και αλληλεγγύη, ακτινοβολούσες φως... μα και ένας σκληρός κριτής από την άλλη, με πικρία και κλειστή αναπνοή... Δύο σε ένα είσαι, σαν σαμπουάν και κοντίσιονερ μαζί.

Δεν ζητάω πολλά. Νά... Ίσως και να μπερδεύτηκα. Σε χάρηκα στη χαρά σου, με συγκινούσες πάντα, όταν έπιανες επαφή με αυτά που αγαπάς. Στα άλλα σε έχανα. Δεν μπορούσα να καταλάβω την ξύλινη γλώσσα σου.Ήταν στυφή, χωρίς θέληση για αληθινή επικοινωνία...κι έτσι κι εγώ. Δεν ήθελα να καταλάβω. Κι όσο κι αν προσπαθούσα, με κούραζες τόσο πολύ με την ειρωνία και την υπεροψία σου, που δεν ήθελα να σε ακούσω. Προτιμούσα να σε αγνοώ...Να γίνομαι η χαζούλα ή η αδιάφορη. Καλύτερα που χωρίσαμε. Καλύτερα από το να περνούσαμε μήνες ή χρόνια μαζί και χωριστά με αγεφύρωτα χάσματα μεταξύ μας...


Μου είπες πως δε θέλεις να με αγαπήσεις.
Καλά.

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Σταθερή Αξία


Në vakuum(boshllëk)

Nëqoftëse vala përhapet në boshllëk, atëherë
c = c_o = { 1 \over \sqrt{ \mu_o \varepsilon_o } } = 2.99792458 \times 10^8  metër për sekonda,
është shpejtësia e dritës në vakum, një vlerë e përcaktuar që përcakton standardin e gjatësisë, njësisë së metritKonstantja magnetike \ \mu_0 dhe permitiviteti i vakumit \ \varepsilon_0 janë dy konstante fizike të rëndësishme që luajnë një rol kryesor në teorinë elektromagnetike. Vlerat e tyre (të cilat janë gjithashtu të përcaktuar) në njësi SI të marra nga NISTjanë tabuluar më poshtë :
Simboli
Emri
Vlera Numerike
SI Njësia e matjes
Tipi
 c_0 \
Shpejtësia e dritës nëe vakum
 299\ 792\ 458
metër për sekondë
e përcaktuar
 \ \varepsilon_0
konstantja elektrike
 8.854\ 187\ 817...\times 10^{-12}
Farad për metër
e derivuar\begin{matrix}\frac {1}{\mu_0 {c_0}^2}\end{matrix}
\  \mu_0 \
konstantja magnetike
 4 \pi \times 10^{-7}
Henri për metër
e përcaktuar
 \ \Z_0
Rezistenca karakteristike e vakumit
  376.730\ 313\ 461...
ohms
e derivuarμ0c0





Ευτυχώς που είμαι σταθερή και όχι ανάλογη. Γιατί ούτε κανένα Ενρίκο γνωρίζω μήτε κανά Φαράντ.

Πάω να κάνω λίγη yoga τώρα.

Oooooooooohmmmmmmmmmm

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

she's flat minor in nights

Flat She is
Minor than the Majors
naturally
the ones which she supports
the Majors that are orientated by the Minors
and Flat

Flat again
not he
not it
She
no La or A or how you wish her to be
no Sharp
The same from another perspective
A whole new approach
An other pair of eyes or ears or hands or mouth
That made her, played her, knocked her flat

In the night she's awake
like a raven or a dove
counting the diversities of a nostalgic happiness
and measuring the sanity of a beloved nutcase.





Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Έφυγες νωρίς...Σόντρα


hi

Sondra @ 23:27


hi how are you today?

Sondra @ 23:28


awful

Konstantja @ 23:28


and you?

23:28


my name is paris I'm doing great today I'm 21 yrs old how old are you?

Sondra @ 23:28


78

Konstantja @ 23:28


listen hun, I am just about to start my webcam show with jen, come chat me there in my chat room? We can cyber, I will get naked if u do..lol!

Sondra @ 23:28


oh you don't want to see that!

Konstantja @ 23:29


I can show u how to watch free if u promise not to tell anyone else how to do it???PLEASE

Sondra @ 23:29


will you swallow your own vomit for me please?

Konstantja @ 23:30


well since its free the law that u gotta be 18 (nudity involved), u have to sign up with a credit card for age verification! BUT .. Once you are inside, just clikc on "Webcams" let me know what name you use to sign in with so I know it is you babe!(NO I AM NOT GOING TO ADVERTISE THIS WEBSITE) fill out the bottom of the page then fill out the next page as well and u can see me live for free!

Sondra @ 23:30


shame on you!

Konstantja @ 23:31


I just told you

23:31


I am 78

23:31


Please dont mention anything about that in the chatroom once u get in ok?

Sondra @ 23:31


of course I will

Konstantja @ 23:31


hey

23:32


still there?

23:32


hey come back

23:32


I lied

23:32


I m not 78

23:32


I am 79 since last week

23:32


can I ask you a personal question???

23:33


Do you like almonds?

23:33


Sondra disconnected

23:34




Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Οι περιπέτειες ενός ‘εναλλακτικού’ τουρίστα...

Οι περιπέτειες ενός ‘εναλλακτικού’ τουρίστα...
Λήβινγκ γουήδ γιού ην Λόντον


Αναχώρηση από το αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος”
12:36
Άφιξη στο αεροδρόμιο Λούτον της Αγγλικής πρωτεύουσας
Μεταφορά με τρένο στον σταθμό Βικτώρια του Λονδίνου.
Συνάντηση με ομογενή φοιτητή μετανάστη και μεταφορά με υπόγειο, επίγειο και απόγειο σιδηρόδρομο.
Γεύμα Κολοκύθια με σπαγέτι
Βόλτα στην πόλη και επίσκεψη στην κατηλημμένη οικία της ανερχόμενης καλλιτεχνικής ομάδας, Δε Ουμπλιγιέτ Αρτχάουζ (http://theoubliette.co.uk).

Γνωριμία με τον χώρο, τα έργα, τους καλλιτέχνες και τα σούσι στο ψυγείο τους.
Κατούρημα στην τουαλέτα τους υπό το ρομαντικό φώς των κεριών.
Αναχώρηση για βόλτα με τα Ρήκσω- καρότσα με ποδήλατο.

Δοκιμή ποδήλατου με καρότσα.
Δοκιμή ποδήλατου με καρότα, κρέας και μηνσντ πάηζ και σάντουητς και μπισκότα με τζίντερ και παγωτα και ότι τραβάει η θέληση σου και χωράνε πα στην καρότσα από τα σκουπίδια γνωστής αλυσίδας σουπερ-μαρκετ (Για να μαθαίνουν και μερικοί που προτιμούν ακόμα τα ΝΕΤΤΟ’ζ), τούρ στην πόλη με τρελό σασπένς, χουφτώματα στον σέξυ κώλο του οδηγού και ξεναγού μας και πότηρια με κρασί να αλλάζουν χέρια και καρότσες, με τραγούδια, μουσικές και σπανιότατα κλαξόνζ.

Επιστροφή στο σπίτι. κατανάλωση, τσάι και ξεκούραση.

Ξύπνημα με Τσώσερ και Κάντενμπέρη τέηλζ, ποζάρισμα, ηδονοβλεψία και ζωγραφική.

Επίσκεψη στην ΤΑΤΕ ΜΟΔΕΡΝ γιατί πρέπει όπως και δήποτέ!

Πρώτο τραπέζι πίστα για να δούμε τον Τζουντ Λω και την ‘πως τη λένεεε-κοίτα να δείς ρε γαμώτο...πάλι κόλλησα..’

Α να βόλτα και στην Κόβεντ Γκάρντεν έτσι όπως δεν την είδες ποτέ!
Μαγαζί κρυμμένο με αργιλέδες και μαξιλάρες για πασάδες, που θα κάνουν και τον χειρότερο πολέμιο της παιδεραστίας να αναφωνήσει “έλα εδώ γιουσουφάκι μου!”.

Μιλώντας για ερωτικές παρεκκλίσεις επίσκεψη σε φετιχιστική σενσουάλ μπουτίκ για πρώτης ποιότητας πορσελάνινους δονητές, μεταξωτα νεγκλιζέ και αλογοουρές (όχι αυτές στο κεφάλι- τις άλλες).

Εδώ να δείς βιβλιοθήκη. Τί Μαρκήσιος ντε Σαντ. τί Ταντρα μες στη Μάντρα και Σέντρα γκώλζ... Ό, τι θες και δε θες να θες!

Δύση στο πανεμορφο πάρκο με τους μάυρους κύκνους, τους παμπόνηρους σκίουρους και τις κακιασμένες ζηλιάρες πάπιες και ευκαιρία για φωτογραφίες, που θα δείξεις σε μπαμπά και μαμά από το ταξίδι για να τους πείς πως πέρασες.


Κάμντεν για να ανοίξει το μάτι σου ή να γουρλώσει καλύτερα...

Οι κήποι της Βαβυλώνας ολάνθιστοι, κρεμαστοί και σε άλλες πόζες.
Τα Σόδομα και τα Γόμορα με τις 120 μέρες συμπικνωμένες σε 2 ωρίτσες.
-Καλά ΥΠΕΡΒΆΛΛΕΙΣ ΤΏΡΑ...
-ναι καλά οκ μόνο τις πρώτες 20.


CINE-HI-ZETE

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Μία κάψουλα πριν το πρωινό και μία πριν πέσεις για ύπνο

Ο πολύς ο έρωτας ματάκια μου είναι σαν το πολυλατρεμένο τραγούδι.
Το συναίσθημα είναι πυκνό, βράζει και αγκομαχά να βγεί!
Να αναπνεύσει, να σκορπιστεί και να ηρεμήσει λίγο το καημένο το στήθος...
Στον δρόμο προς τα πάνω σου σφίγγει το λαιμό.
Πνίγεται η φωνή σου!
Γι' αυτό, το αποτέλεσμα είναι μια παραφωνία...
και ο μόνος που το 'φχαριστιέται είσαι εσύ ο ίδιος.

Αγαπημένη μου Κλαίρη,

Σε διαβάζω πολύ καιρό και φαίνεται πως έχεις τις κατάλληλες γνώσεις για να με συμβουλεύσεις στο παρακάτω πρόβλημα που αντιμετωπίζω.
Πρίν 83 χρόνια σαν σήμερα η γιαγιά μου, είχε πάει σε ένα erasmus party στα Κύθηρα.
Εκεί γνώρισε τον Στράτο τον Μπαρίρας από την Μαλαγότσα.
Ο έρωτάς τους υπήρξε θανατηφόρος και έτσι η γιαγιά μου βρέθηκε
στο πρώτο ραντεβού να είναι λίγη εδώ και λίγη εκεί ανάμεσα
στην πισινή ρόδα του κάρου και στην δεξιά μπροστινή γομαροποδάρα του ελέφαντα,
που το έσερνε. Αυτά μου τα είπε η κόρη μου, που βρέθηκε τυχαία εκεί και τα είδε.
Εδώ και καιρό βλέπω αυτό το όνειρο με τη μασέλα του Στράτου, που δεν έσφιξα ποτέ στα χέρια μου.
Πες μου λοιπόν εσύ που σε εμπιστεύομαι...
Τί να κάνω για να γίνει καλά το μη με λησμόνει, που έχω στο υπόγειο;

Με εκτίμηση πολύ πολύ βαθειά,

Παραπονεμένη Πετούνια

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Απορία

Τί συμβαίνει όταν τα δάκρυα χάνουν την αλμύρα τους;

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Φού!

24 αφού! 24 φού! 24 ούουου!
24 φφφ!

Εκ σπηρέησιον ντέητ;

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Ο ακροβάτης


o akrobatis.mp3 -

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ 4:20
τραγούδι: Μιχάλης Σταυρακάκης
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη
που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη
πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε πού 'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας τό 'βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό νά 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι, ιδέστε και μένα
άλλο δε ζητώ
πού 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

***

από τους Χαΐνηδες

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Σπίτι- Γλυκό μου- Σπίτι


Ποιό το σπίτι; Ποιός ο χώρος; Πού ο χρόνος;
Δεν είναι εύκολο πράγμα το σπίτι.
Τώρα;
Λένε πως οι μεταβατικές περίοδοι προκαλούν άγχος.
Του γυρνάω την πλάτη και αυτό με γεμίζει σημάδια.
Σπίτι εδώ και εκεί και εκεί και εκεί...
Ή σπίτι πουθενά;
Τί είναι το σπίτι;
Εκεί θα χαλαρώνεις, εκεί θα γυρίζεις τα βράδια,
αλλά και εκεί θα παίρνεις το πρωϊνό σου ακούγοντας μουσική
και χαζεύοντας τον ήλιο και την βροχή να απλώνεται σε πλατείες,
θάλασσες ή στα πλυμένα ρούχα των γειτόνων σου, θα απολαμβάνεις την ηρεμία αυτή.
Εκεί θα κλείνεσαι όταν δεν θέλεις να δείς κανέναν.
Εκεί θα κλείνεις τα μάτια και ούτε εσένα δεν θα βλέπεις.
Εκεί μέσα θα μπαίνουν μόνο όσοι θες και για όσο θες.
Εκεί γυμνή και ξυπόλητη θα τριγυρνάς και δε θα σε νοιάζει.
Εκεί θα ξενυχτάς φορώντας μες στο καταχείμωνο τα καλοκαιρινά σου ρούχα
και θα χορεύεις και θα τραγουδας μπροστά στον καθρέφτη. Μόνη σου. Εσύ και εσύ.
Εκεί άλλες φορές θα σαπίζεις και θα βρωμάς μέχρι να ξαναβρείς ενδιαφέρον
για τον έξω κόσμο.
Εκεί θα σε παίρνει ο ύπνος με τα λαμπατερ και τον Γαλαξία
και "θα είσαι σίγουρη για το που είναι η πετσέτα σου".
Εκεί θα βγαίνεις μες στην νύχτα στο μπαλκόνι σαν γνήσιο βαμπίρ
και θα κατασκοπεύεις και θα φαντάζεσαι τις ιστορίες που εκτυλίσσονται
ή που δεν εκτυλίσσονται στα γύρω σπίτια.
Εκεί θα έχεις τα κεράκια σου και τα χαζά σου παρδαλά φωτάκια
και τα πόστερ σου και τις φωτογραφίες και τα κρεμαστά
και άλλες αηδιούλες που τόσο σ'αρέσουν
και τόσο τα αγάπησες στην θέση που τα έβαλες να καλύπτουν...εντός, εκτός και επί ταυτά...
Εκεί...
Και την ποδιά και τα αρώματα...
Εκεί με μιλσείκ πεπόνι και καρπούζι να αγχώνεσαι μεν για το μάθημα αλλά
να μην συγκεντρώνεσαι για να το βγάλεις.
Τόσα πολλά είναι το σπίτι.
Και φαίνεται πως δεν έχω πια.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

Ο Φούλης

Παιδί εσύ που μεγαλώνεις και ακόμα δεν συγκέντρωσες το νού σου!
Άλλος τούτος ο κόσμος και άλλος ο δικός σου!
Δοχείο είσαι μα με τί γεμίζεις;

***
Ο Φούλης ήταν ένας μικρός ανθρωπάκος.
Είχε χαμένο βλέμμα και πίστευε πως δε θα είναι ποτέ αρκετός.
Ο Φούλης έτρεμε στο "φού" σου.
Ο Φούλης δεν κοιτούσε τους άλλους ποτέ στα μάτια για πάνω από δύο δευτερόλεπτα!
Τόσο είχε μετρήσει ότι αντέχει πριν οι άλλοι μπούν μες στα δωμάτια της ψυχής του.
Ω και φοβόταν τόσο μα τόσο μέσα στα γεμάτα λεωφορεία!
Όταν ακόμα και ένα παιδι τον κάρφωνε με τα μάτια του, αυτός ένιωθε πως θα τον κατασπαράξει.
Ένιωθε πως θα λυγίσει το βλέμμα και το παιδί θα έβλεπε όλους του φόβους του.
Όλους τους φόβους του για τη μέρα, τη νύχτα, την αθωότητα που του κλέψανε, την αγνότητα που προσπαθούσε να χτίσει, για τον κόσμο, για τους φίλους, για τις ερωμένες, για τους συγγενείς, για τη ζωή τη δικιά του και των άλλων...

Τον θάνατο δεν τον λογάριαζε άμεσα, αλλά μάλλον μέσω του τρόμου της ντροπής του.
Άλλωστε όταν οι άλλοι τον παρατηρούσαν για πάνω από μισό λεπτό, ήθελε να ανοίξει η γή και να τον καταπιεί.
Άχ και άν έκανε λάθος κίνηση και κάποιος τον περιγελούσε;!
Ω Τί καταστροφή θα ερχόταν!...
Θα τον βασάνιζε τον Φούλη για πολύ αυτό!
Θα ένιωθε ακόμα πιο μικρός και πιο χαζός.
Ακόμα πιο αδέξιος και ευάλωτος!

Ο Φούλης έβλεπε τους ανθρώπους γύρω του, να περπατάνε καμαρωτά, και να κοιτάνε αγέρωχα!
Τους παρατηρούσε πώς κινούνταν αέρινα στον χώρο και δεν τους καιγόταν καρφί για τη γνώμη, που είχε ο απέναντι για αυτούς.
Πόσο τον γοήτευαν αυτοί οι άνθρωποι τον Φούλη!
Τους κοιτούσε κλεφτά για να μαθαίνει.
Δεν είχε καταφέρει ποτέ του να τους φθάσει.
Ο Φούλης δεν είχε καταλάβει πως αυτή ακριβώς ήταν η παγίδα...


Ο Φούλης είχε τόσα να δώσει..., μα δυστυχώς ήταν τόσο απασχολημένος με τις αδυναμίες του και τις φοβίες του, που τελικά πάντα έπαιρνε, χωρίς να το καταλαβαίνει.

Όταν κάπου κάπου έβλεπε κάποιον άνθρωπο σκυφτό και με ακαθόριστο βλέμμα σαν το δικό του, ένιωθε βαθιά συμπόνια για αυτόν.
Ήθελε να του δείξει, πως να σηκώνει το κεφάλι, πώς να στέκεται και να ξύνεται και να γελά, χωρίς να τον νοιάζει μήπως ένας άπό τους πενήντα επιβάτες σκεφτούν κάτι άσχημο γι' αυτόν!

Τελικά αποφάσιζε να τον αφήσει στην ησυχία του.
Ήταν άλλωστε πολύ πιθανόν να τον περάσει για τρελό.
Πάντα κατέβαινε από το λεωφορείο, νιώθωντας κουρασμένος από τις ματιές των άλλων.
Νιώθωντας τόσο μόνος μες στην πολυπληθή πόλη.


Μια μέρα μέσα στο λεωφορείο, ένας κύριος μαχαίρωσε τον Φούλη.
Τον έβλεπε πολύ συχνά είπε αργότερα να έχει πάντα αυτό το φοβισμένο βλέμμα!
Αυτό το βλέμμα.. λες και θα τον μαχαίρωναν!
Ο κύριος είπε πως ήθελε να βοηθήσει τον Φούλη!
Ήθελε να του δείξει τη διαφορά!
Ήθελε να τον ξυπνήσει από τον κλειστοφοβικό λήθαργό του!

Ο Φούλης χαμογελούσε, όπως έπεφτε.
Ο Φούλης σκέφτηκε πως ο κύριος, δεν ήταν τρελός.
Με μια κίνηση ο κύριος αυτός είχε γυρίσει τον κόσμο του ανάποδα.



Όταν ξύπνησε πια στο νοσοκομείο, δεν ήταν πια ο Φούλης που ήξερες.
Νομίζω πως άλλαξε και όνομα εκείνη τη μέρα.
Χαμογέλασε στην όμορφη νοσοκόμα τόσο φωτεινά και ζεστά, που θα έλεγες πως μέσα σε μιά στιγμή άνθισε το δωμάτιο!

Όταν βγήκε στην πόλη ο αέρας είχε διαφορετική μυρωδιά.
Τώρα ζούσε και χωρίς τους φόβους του.
Τώρα προχωρούσε με το κεφάλι ψηλά, κοιτώντας γύρω του τον κόσμο.
Σαν άλλος του φαινόταν ο κόσμος τούτος!
Για πρώτη φορά ξυνόταν και γελούσε και δεν τον απασχολούσε.
Και όταν ακόμη γλιστρούσε, δεν τον πείραζε πια.
Άκουγε με προσοχή τους φίλους του και αγαπούσε χωρίς ανταλλάγματα.
Έδινε στην ερωμένη του στοργή, μα δεν την αιχμαλώτιζε.
Ήταν ελεύθερος πια και ο ίδιος.

Ο Φούλης, δεν λεγόταν Φούλης πιά, μάλλον λεγόταν Ευτύχης.

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

ΠΑΙΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ το "Σελίδα 123, γραμμές 6,7,8..."

Αυτοκαλέστηκα ενθουσιασμένη όταν είδα στον Adaeus
αυτό το χαριτωμένο παιγνιδάκι που σου ζητά να πιάσεις το πλησιέστερο σου βιβλίο, να πας στην σελίδα 123 (Δεν φτάνει μέχρι εκεί το βιβλίο;...Φτού σου!Πάλι τα 30σέλιδα κλασσικά εικονογραφημένα -για να μην πώ τι άλλο- θα διάβαζες! )

Λοιπόν...τί λέγαμε; Ναι... Πάς στην 123, βρίσκεις την έκτη, έβδομη και όγδοη γραμμή και τις αντιγράφεις.
Από τελεία μέχρι τελεία λέει.
Μην νιώσεις τύψεις άν θες να κλέψεις λίγο παραπάνω, αφού απ' ότι είδα όλοι αυτό κάνουμε.
Εγώ να φανταστείς θα το ξεφτυλίσω και θα αντιγράψω όλη τη σελίδα γιατί δεν μου πάει καθόλου καρδιά να κάνω διαφορετικά!
Μην παραλείψεις να αναφέρεις βιβλίο και συγγραφέα!

Απόσπασμα από το τέταρτο βιβλίο της τριλογίας (;) ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΕ ΩΤΟΣΤΟΠ
"Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια" του "ιδιοφυούς αν και Άγγλου" Douglas Adams!:
***
"Πετάμε..." του είπε.
"Ασήμαντη λεπτομέρεια" φώναξε ο Άρθουρ. "Μην το σκέφτεσαι. Δοκίμασε μια βουτιά".
"Μια βου-"
Το χέρι της άρπαξε το δικό του και σ' ένα δευτερόλεπτο το βάρος της ακολούθησε και αναπάντεχα άρχισε να πέφτει, προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατηθεί από το κενό.
Η φυσική κοίταξε τον Άρθουρ που, μαρμαρωμένος από τη φρίκη, άρχισε να πέφτει και αυτός, νιώθωντας ναυτία από την πτώση, με την κάθε ίνα του κορμιού του να ουρλιάζει, εκτός από τη φωνή του.
Έπεφταν σαν βαρίδια, γιατί εδώ ήταν Λονδίνο και αυτά τα κόλπα δεν έπιαναν εδώ.
Ο Άρθουρ δεν μπορούσε να πιάσει την Φεντσερτς, γιατί εδώ ήταν Λονδίνο και, σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο χιλιόμετρα πιό μακρια, για την ακρίβεια ένα εκατομμύριο, διακόσια δέκα έξι χιλιόμετρα, στην Πίζα, ο Γαλιλαίος είχε αποδείξει καθαρά ότι δύο πίπτοντα σώματα πέφτουν με την ίδια ακριβώς επιτάχυνση ανεξάρτητα από το βάρος τους.
Έπεφταν.
Ο Άρθουρ συνειδητοποίησε καθώς έπεφτε, πλημμυρισμένος από ναυτία και ζάλη, ότι αν συνέχιζε να στέκεται στον ουρανό και να πιστεύει όλα όσα έλεγαν οι Ιταλοί για τη φυσική, όταν είχαν αποδειχθεί ανίκανοι να κρατήσουν ίσιο έστω και έναν πύργο, τότε η κατάσταση ήταν απελπιστική, και πράγματι τη στιγμή εκείνη άρχισε να πέφτει πιο γρήγορα από τη Φέντσερτς.
Την άρπαξε από ψηλά και προσπάθησε να πιάσει τους ώμους της σε μια γερή λαβή. Τα κατάφερε.
Πολύ ωραία. Τώρα έπεφταν μαζί, πράγμα πολύ γλυκό και ρομαντικό, αλλά δεν έλυνε το βασικό τους πρόβλημα, που ήταν η πτώση και ότι το έδαφος δεν περίμενε να δεί αν είχε και άλλα έξυπνα κόλπα στο μανίκι του, αλλά ορμούσε προς το μέρος τους σαν τρένο εξπρές.
***
Ηθικόν δίδαγμα (του Douglas Adams):
"Για να καταφέρεις να πετάξεις, πρέπει να πέσεις στοχεύοντας στο πάτωμα και να αστοχήσεις. "
Ηθικόν δίδαγμα (δικό μου):
"Κοίτα να επιλέγεις εκτός από τους ανθρώπους, και τα βιβλία που σε περιτριγυρίζουν."

Καλώ την Ennoe , τον Georges Jacotey και τον Μαύρο Γάτο να παίξουν!

Νά 'χες χίλια πατ-πατ νά τα σκααάς...

Τραγουδιέται κατά το: "Νά 'χα χίλιες σιωπές νά ακουουούς..."

Σε ρυθμό: παΤ-παΤ-Μπααάμπλ-παΤ-παΤ-Μπααάμπλ-παΤ
Είναι βασικό όταν τραγουδιέται να κρατάς στα χέρια το εν λόγω "κάλυμμα προστασίας για την μεταφορά εύθραυστων αντικειμένων" το κατά κόσμον παΤ-παΤ, Μπάμπλ, έλα μωρέ αυτό με τις φουσκαλίτσες-φουσκαλίτσες κλπ.

Είναι επίσης απαραίτητο για να βιώσεις τον λυρισμό του τραγουδιού να σκάς αυτές τις φουσκαλίτσες!


Στα κρυφά σκάζεις λίγες γωνιές
Ότι βρεις πρίν σε πάρουν χαμπάρι
μικρά ή μεγάλα τα μπάμπλ λαχταράς
Νά 'χες χίλια πατ-πατ νά τα σκααάς...

Σαν μικρή τα πατούσες πολύ,
και σου φώναζαν "είσαι τρελή!;
Η μαμά πακετάρει βρε glass"
Νά 'χες χίλια πατ-πατ νά τα σκααάς...

Για όσους δεν είναι εύκολη η εύρεση ενός κομματιού πατ-πατ βρήκα αυτό το παιγνίδι (http://www.virtual-bubblewrap.com/bubble-wrap.swf
Η' πατήστε τον τίτλο του πόστ μέχρι να σκάσει!