Σπίτι- Γλυκό μου- Σπίτι

Ποιό το σπίτι; Ποιός ο χώρος; Πού ο χρόνος;
Δεν είναι εύκολο πράγμα το σπίτι.
Τώρα;
Λένε πως οι μεταβατικές περίοδοι προκαλούν άγχος.
Του γυρνάω την πλάτη και αυτό με γεμίζει σημάδια.
Σπίτι εδώ και εκεί και εκεί και εκεί...
Ή σπίτι πουθενά;
Τί είναι το σπίτι;
Εκεί θα χαλαρώνεις, εκεί θα γυρίζεις τα βράδια,
αλλά και εκεί θα παίρνεις το πρωϊνό σου ακούγοντας μουσική
και χαζεύοντας τον ήλιο και την βροχή να απλώνεται σε πλατείες,
θάλασσες ή στα πλυμένα ρούχα των γειτόνων σου, θα απολαμβάνεις την ηρεμία αυτή.
Εκεί θα κλείνεσαι όταν δεν θέλεις να δείς κανέναν.
Εκεί θα κλείνεις τα μάτια και ούτε εσένα δεν θα βλέπεις.
Εκεί μέσα θα μπαίνουν μόνο όσοι θες και για όσο θες.
Εκεί γυμνή και ξυπόλητη θα τριγυρνάς και δε θα σε νοιάζει.
Εκεί θα ξενυχτάς φορώντας μες στο καταχείμωνο τα καλοκαιρινά σου ρούχα
και θα χορεύεις και θα τραγουδας μπροστά στον καθρέφτη. Μόνη σου. Εσύ και εσύ.
Εκεί άλλες φορές θα σαπίζεις και θα βρωμάς μέχρι να ξαναβρείς ενδιαφέρον
για τον έξω κόσμο.
Εκεί θα σε παίρνει ο ύπνος με τα λαμπατερ και τον Γαλαξία
και "θα είσαι σίγουρη για το που είναι η πετσέτα σου".
Εκεί θα βγαίνεις μες στην νύχτα στο μπαλκόνι σαν γνήσιο βαμπίρ
και θα κατασκοπεύεις και θα φαντάζεσαι τις ιστορίες που εκτυλίσσονται
ή που δεν εκτυλίσσονται στα γύρω σπίτια.
Εκεί θα έχεις τα κεράκια σου και τα χαζά σου παρδαλά φωτάκια
και τα πόστερ σου και τις φωτογραφίες και τα κρεμαστά
και άλλες αηδιούλες που τόσο σ'αρέσουν
και τόσο τα αγάπησες στην θέση που τα έβαλες να καλύπτουν...εντός, εκτός και επί ταυτά...
Εκεί...
Και την ποδιά και τα αρώματα...
Εκεί με μιλσείκ πεπόνι και καρπούζι να αγχώνεσαι μεν για το μάθημα αλλά
να μην συγκεντρώνεσαι για να το βγάλεις.
Τόσα πολλά είναι το σπίτι.
Και φαίνεται πως δεν έχω πια.