Χωρίς εσένα

Γεμάτες οι μέρες μου
κι άδειες οι νύχτες.

Καλά σαράντα...και ζωή σ' εμάς.

Job Advert!!! Ζητείται καθαριστής!!!

Ζητείται Έλληνας, σύγχρονος Guy Fawlks...
για καθαριστής μεγάλων δημόσιων χώρων και αποβρασμάτων.
Παρακαλώ στείλτε τις αιτήσεις σας πριν το Δεκέμβρη.
Ευχαριστώ.

Υ.Γ.: Το μουστάκι δεν είναι απαραίτητο.

***

We are proud to advertise this one-off job opportunity for a "cleaner".
If you have Greek blood or mind within you and keen on cleaning up big public places and scums then please send any applications before mid December.
Truthfully (and soon legally) Yours...

P.S.: Having a moustache is desirable but not essential.

Κατ-οικίδιο

Ήταν ένας σκύλος που ερχόταν πάντα για να μου κλαίει, όταν μαλάκωνα, μου γαύγιζε, θύμωνα! Έκλαιγε πάλι, μαλάκωνα, μου γαύγιζε!
Αυτή η ιστορία γινόταν χρόνια και χρόνια.
Τί έφευγα μακριά και έκανα να τον δω μήνες...
Τί του πήγαινα τα πιο νόστιμα κόκκαλα και πλεκτουδάκια να φορά το χειμώνα.
Πήγαινα με καινούργια ρούχα και αρώματα κι αυτός μου τα έσκιζε ή μου τα κατουρούσε.
Θύμωνα, έκλαιγε, μαλάκωνα, γαύγιζε! Ουφ!

Η ίδια ιστορία...

Κι όμως, εγώ αυτόν τον σκύλο, φέτος τον δάγκωσα και εσύ μπορεί να μη με πιστέψεις...
αλλά τον δάγκωσα από αγάπη.

Το δέντρο των Χριστουγέννων (μια ιστορία για σχεδόν όλη την οικογένεια)

Κάτω από το δέντρο την παραμονή των Χριστουγέννων είδα κάτω από το στολισμένο μας δέντρο στο σαλόνι, ένα κεφάλι.

Ήρθες σαν τον Άγιο Βασίλη.

Κάθησες. Πήρες νερό για τους ταράνδους σου.

Σηκώθηκες. Πλησίασα αργά αργά να σε μετρήσω. Να σε χαιρετήσω.

Έσφιξες τη ζώνη σου.

Είπες δυό-τρείς αμήχανες κουβέντες και εκεί που πήγα να σε αγκαλιάσω ολόκληρο με δάκρυα ασυγκράτητα τύπου "Μπράβο- Καλωσήρθατε"

μου έδειξες το κεφάλι σου.

Όλο το δέντρο άλλαξε μονομιάς.

Δεν είχε πια χριστουγεννιάτικες μπάλλες παρά κεφάλια.

Εδώ κι εκεί.

Αδερφές. Μάνα. Φίλοι καλοί και αγαπημένοι συγγενείς.

Δεξιά κι αριστερά, πάνω, κάτω και στη μέση κεφάλια.

Και κάτω από το δέντρο μια πεσμένη μπάλα.

Το κεφάλι σου.

Μόνο αυτό.

Εκεί πεσμένο κάτω από το δέντρο.

Ζωγραφιές "Οι Κεφαλάνθρωποι-Μπάλες (με ένα λάμδα ε?)" από την "τα Χεράκια μου είναι Αθώα".

Δύο χρόνια ε;

Κοίτα να δεις....

Λοιπόν αν και κάποιοι άλλοι εδώ νομίζουν πως το chimaikon προέρχεται από το χύμα-η-κων(στάντζα)

πλανάστε πλάνην οικτράν.

Προέρχεται από το Chi Mai του Ennio Morriconne και θα εξηγήσω χάριν της εορταστικής της ημέρας και το λόγο.

Το λοιπόν...
Από μικρό ήμουν εδώ και κάπου αλλού.
Η αδερφούλα μου έξι χρονάκια μεγαλύτερη έπαιζε συνθεσάηζερ (ετσι το λέγαμε τότες),
εγώ είχα αρχίσει να δείχνω ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το χορό και τη μουσική, αλλά ζήτω που χέστηκαν να ανταποκριθούν οι διευθύνοντες.
Έτσι κάθε φορά, που η πόρτα του σαλονιού έκλεινε για να κάνει εξάσκηση η αδερφή μου στα πλήκτρα, εγώ τρύπωνα και χόρευα. Εντελώς ελεύθερη!
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι που δε μου έδινε κανείς σημασία.
Η μεν αδερφή γιατί ήταν απασχολημένη με την αποκωδικοποίηση και αναπαραγωγή του μουσικού της κώδικα οι δε λοιποί διότι ήταν εκτός δωματίου και γενικότερα απώντες.
Πάντοτε σιχαινόμουν τα σχόλια του τύπου "Ά! Τί ωραία φωνή που έχεις!/ Τί ωραία που χορεύεις!" γιατί διέκοπταν πάντα το τραγούδι ή το χορό του άλλου για να τα κάνουν.
Λες και μέχρι εκεί έπρεπε να είναι. Μετά ή έπρεπε να σωπάσεις ή να τραγουδήσεις και να χορέψεις για να τους ψυχαγωγήσεις και όχι για να εκφραστείς.

Έτσι ποτέ δεν έκανα κάτι μπροστά τους, που να αξίζει το θαυμασμό τους.
(Πολύ ψυχαναλυτικά όλα αυτά, έτσι; Γάμησέ τα David, ετοιμάσου...)

Ναι.
Λοιπόν.
Χόρευα ελεύθερη από κριτικά μάτια και γι'αυτό ο χορός μου ήταν εγωιστικός.
Εγωκεντρικός και επομένως ενδοσκοπικός.
Ο ήχος έφτανε στα αφτιά μου και φυσικά ιδέα δεν είχα για το ποιό ακριβώς κομμάτι είναι αυτό που παίζει τώρα η αδερφή μου, αλλά καμιά φορά σε κάποιες μελωδίες η κάθε νότα έπεφτε βαριά μέσα μου και απαιτούσε αντιπροσωπευτική ερμηνεία μέσω της κινήσης.
Έτσι ο μονόλογος των πλήκτρων μεταμορφωνόταν στο χώρο. Χωρίς τίποτα στο χώρο να μη δείχνει ενδιαφέρον για αυτή τη μεταμόρφωση, εκτός κι αν έσπαγα κανένα διακοσμητικό μπιμπελό, οπου με γείωνε αυτομάτως. Ούτε bridge out ούτε τίποτα. Κατευθείαν grounding λέμε. Από την πρώτη άγρια ματιά.
Έτσι νόμιζα.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι απέφευγα το grounding λίγες στιγμές αργότερα.
Την είχα κάνει ήδη με ελαφρά πηδηματάκια πριν αρχίσει ο πόνος.

Γιατί το Chi Mai.
Παραδέχομαι πως ήμουν πολύ μελαγχολικό παιδί.
Κανείς δε μου έδωσε σημασία παρα μόνο για να με μαλώσει, να μου ζητήσει να κάνω κάτι γι'αυτόν ή να επικαρπωθεί με κάποιο τρόπο τα κατορθώματά μου.
Το Chi Mai (ελληνικά μεταφρασμένο Ποιός Ποτέ) δεν ήξερα ποιό είναι και ποιανού.
Ήξερα μόνο να αναγνωρίζω τη μελωδία του όταν την ακούω.
Ήξερα πως όταν το χόρευα γινόμουν ένα κομμάτι του και ο κανόνας που σε κάνει να παίζεις τη νότα μετά τη νότα. Ήξερα πως είχε μονότονη αρχή, μια κολλημένη, επαναλαμβανόμενη νότα. Που νοσταλγούσε μα και δε μπορούσε εύκολα να ξεκινήσει ταξίδι. Μετά έλεγε την ιστορία της και το όνειρο της, με τα πάνω και τα κάτω τους και μετά έμπαινε το ρεφρέν (ή ιντερλούδιο) και όλα γίνονταν πραγματικότητα. Η ψυχή έπαιρνε φόρα, φως και ελπίδα και πετούσε.
Πηδούσε η Κωνστάντζα στον αέρα και άνοιγε τα πόδια και τα χέρια και στροβιλιζόταν και για όσο διαρκούσε το κομμάτι εκείνο, δάκρυζε από ευτυχία.
Μετά ερχόταν πάλι σαν ανάμνηση η ιστορία και τα όνειρα και μετά πάλι στο ρεφρέν μια υπενθύμιση της πραγμάτωσης του φτερουγίσματος προς τα πάνω και τέλος όλα έσβηναν αργά αργά σαν το τέλος.
Το τέλος της ζωής; το τέλος το λυτρωτικό; Το τέλος των ονείρων; Το τέλος απλά του κομματιού; Δεν είμαι σίγουρη. Δε θυμάμαι αλήθεια. Απλά ήμουν κάπου αλλού πάντα στο τέλος. Νομίζω οτι απλά το άφηνα να συμβεί και το παρακολουθούσα, αλλά μου είναι δύσκολο να πω με ακρίβεια τί ήταν αυτό συμβολικά για μένα τότε.

Κάποια στιγμή στα δεκαέξι μου τελικά μπόρεσα και βρήκα πως λέγεται αυτή η μελωδία.
Το μπέρδευα πάντα με το Α Whiter Shade of Pale και το Air on G string του J.S.Bach.
Μετά από τόσα χρόνια έβαλα τις αντιστοιχίες και συνειδητοποίησα τί μου ξυπνούσε το κάθε ένα από αυτά.
Μια εμμονή σου επιτρέπω να πεις.
Μόλις πέρυσι μέσα σε μια συνεδρία δραματοθεραπείας, τα κατέταξα κάπως..
Chi Mai παρελθόν, Air παρόν, A Whiter Shade of Pale string μέλλον.
Εκείνη τη στιγμή έμοιαζε να ταιριάζει.
Τώρα; Μπααα
Τα αγαπώ και τα τρία, αλλά δεν αναπαριστούν τη μουσική τοιχογραφία των έσω μου πια.
Αποφάσισα να το ρίξω στα Ντάπα-Ντούπα καλύτερα :)

Πάρτε τα κιόλας.

Chi Mai



Air



A Whiter Shade of Pale



Άντε Χρόνια μου Πολλά
πάω να σβήσω κεράκια

she's flat minor in nights

Flat She is

Minor than the Majors

naturally

the ones which she supports

the Majors that are orientated by the Minors

and Flat

Flat again

not he

not it

She

no La or A or how you wish her to be

no Sharp

The same from another perspective

A whole new approach

An other pair of eyes or ears or hands or mouth

That made her, played her, knocked her flat

In the night she's awake

like a raven or a dove

counting the diversities of a nostalgic happiness

and measuring the sanity of a beloved nutcase.

μήνυμα

Θέλω να προλάβω!!!
Θέλω να σου πώ!

Πως μια μέρα, μια στιγμή ξαφνικά
Κατάλαβα
Πόσο
Μου λείπεις.

Εσύ, που λείπεις και είναι καλύτερα έτσι.
Εσύ, που δε κράτησες ποτέ τα χέρια μας με τρυφερότητα.
Εσύ, που δε μας καθησύχασες ποτέ με ένα σκούντηγμα στην πλάτη.
Εσύ, που τα μάτια σου η περηφάνια παραιτήθηκε από την προσπάθεια να τα γεμίσει.
Εσύ, που είχες τη συμπόνια συνώνυμη με τη χαζομάρα.
Τα συναισθήματα με την αδυναμία.
Εσύ, που η λογική σου πάντα ήταν ο νόμος ο παράλογος στα αυτιά μας.
Εσύ, που δάκρυσες για δυό στιγμές και ήταν αβάσταχτος τριπλά ο πόνος μας.
Εσύ, που σε απορρίψαμε και σε διαγράψαμε και βάλαμε νερό και χώμα να μας χωρίζουν.
Εσύ, μου λείπεις.
Μου λείπεις πολύ.
Και τρέμω μη δε προλάβω να σου το πω.
Τρέμω μήπως δε προλάβω να είμαι έτοιμη να σου το πω.
Γι αυτό θα στο γράψω εδώ

για την ώρα

Μου λείπεις
και τώρα κατάλαβα.
Πως συχνά σε μουτζούρωσα με άλλα χρώματα ματιών
για να μη σκέφτομαι πως μπορεί να μου λείπεις.
Μου λείπεις
και τώρα το παραδέχομαι.
Πως δεν είναι μόνο το γενικό.
Μια ευκαιρία έχουμε για αυτά άλλωστε.
Είναι το ειδικό!
Εσύ μου λείπεις.
Μισός ακόμα δυστυχώς. Έστω.

Σε ξεχωρίζω πια μέσα στο πλήθος.
Αφαιρώ αιχμηρά αγκίστρια και
απολεπίζω τα αλμυρά σου λέπια με το νού.
Δεν είμαι ακόμα εντελώς έτοιμη βλέπεις για όλο το πακέτο.
Με τη φαντασία μου σε παίρνω μαζί μου
για ένα πικ νικ στο πάρκο
σε αποχαιρετώ στην είσοδο του μετρό
σε προκαλώ, σε σπρώχνω, σε μισώ και σε αγαπάω,
με προστατεύεις από κακόβουλα σκυλόψαρα και γοργόνους
Με αμφισβητείς, με συνετίζεις και με μαλώνεις
πότε για να καλύψεις τον εγωισμό σου και πότε καλοπροέραιτα.
Γελάω με την πάρτη σου και και συ με τα μούτρα μου.
Στη ζωή μου κάθε μέρα σε αφήνω να ρεμβάζεις...κι ας μη το ξέρεις.

για την ώρα



What is not there anymore, often becomes internalized.
...
Whatever is internalized, re-examine it please.

Το Μαύρο Σφουγγάρι 1-F (Chi Mai)

Για πες μου...

Μμμ.. Πρέπει ε;
-...
Για να δούμε... Πάμε
-...
Τρόμος
-(Μικρά Απανωτά Σοκ)
Κακία
-Αντάξια
Ειρωνία
-Άμυνα
Ρίγη
-Μήπως θέλεις το παλτό σου;
Σφίξιμο στο στομάχι
-Είσαι εντάξει;
Μία ή δύο σταγόνες
-Μια αθωότητα ανάμεσα σε κακοτράχηλα τέρατα
Δύο ανάσες πριν να βγω στον κόσμο πάλι;
-Έχεις 10 λεπτά
Αδυναμία
-Είσαι ήρωας
Είμαι;

Κάμποσες φωτογραφίες της αυτού μεγαλειοτάτης...