Το δέντρο των Χριστουγέννων (μια ιστορία για σχεδόν όλη την οικογένεια)

Κάτω από το δέντρο την παραμονή των Χριστουγέννων είδα κάτω από το στολισμένο μας δέντρο στο σαλόνι, ένα κεφάλι.

Ήρθες σαν τον Άγιο Βασίλη.

Κάθησες. Πήρες νερό για τους ταράνδους σου.

Σηκώθηκες. Πλησίασα αργά αργά να σε μετρήσω. Να σε χαιρετήσω.

Έσφιξες τη ζώνη σου.

Είπες δυό-τρείς αμήχανες κουβέντες και εκεί που πήγα να σε αγκαλιάσω ολόκληρο με δάκρυα ασυγκράτητα τύπου "Μπράβο- Καλωσήρθατε"

μου έδειξες το κεφάλι σου.

Όλο το δέντρο άλλαξε μονομιάς.

Δεν είχε πια χριστουγεννιάτικες μπάλλες παρά κεφάλια.

Εδώ κι εκεί.

Αδερφές. Μάνα. Φίλοι καλοί και αγαπημένοι συγγενείς.

Δεξιά κι αριστερά, πάνω, κάτω και στη μέση κεφάλια.

Και κάτω από το δέντρο μια πεσμένη μπάλα.

Το κεφάλι σου.

Μόνο αυτό.

Εκεί πεσμένο κάτω από το δέντρο.

Ζωγραφιές "Οι Κεφαλάνθρωποι-Μπάλες (με ένα λάμδα ε?)" από την "τα Χεράκια μου είναι Αθώα".