Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

"Ποτέ μην μπαίνεις σε σπίτι που δεν έχει μουσική υπόκρουση" Erik Satie ή κάποιος άλλος...

6 σχόλια:

Unknown είπε...

...kai kinito tilefwno tha simplirwna alla einai akiri i stigmi.

+fwnw apoluta me ton filtato satie!

Chimaikon είπε...

Ώχ-ώχ κατάλαβα...
Μα πώς την παλέβει κανείς εν έτει 2008 χωρίς κινητό!;

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

Πρώτο σχόλιο που σου κάνω και διαφωνώ, καλά αρχίσαμε ;)

Από τότε που ειπώθηκε αυτή η φράση άρχισαν να φέρονται στη μουσική σαν έπιπλο. (μηπως το διάβασα κάπου αυτό;)

Η μουσική δεν είναι ταπετσαρία, πρέπει να την δίνεις την προσοχή που της αρμόζει.

Chimaikon είπε...

Ως ψυχή αντιλαμβάνομαι τη μουσική.
Όταν μπαίνεις σε ένα σπίτι "που δεν έχει μουσική", αναγκάζεσαι θες δε θες να του δώσεις λίγη απ'τη δική σου.
Μπορεί να του βάψεις ή να του γκρεμίσεις τον τοίχο και άσε που μπορεί να πνίγείς με την ηχό σου στον αντίλαλο.
Το σπίτι τότε θα πάρει κάτι από σένα.
Εσύ θες να το δώσεις;
Η μουσική προδιαθέτει, προετοιμάζει, φτιάχνει για σένα την δύσκολη αρχή. Για να μη φανείς ακάλυπτος στη σιωπή.

Ποτέ η μουσική δεν μπορεί να γίνει έπιπλο.
Και ένα έπιπλο πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να θυμίσει μουσική για μια στιγμή.

Unknown είπε...

Κι έρχομαι πάλι εδώ σαν μεγάλος φιλόσοφος για να σου θυμήσω πως κι η σιωπή είναι μουσική.
Αλλά σοβαρά: ποτέ μην μπαίνεις σε σπίτι που δεν έχει μουσική υπόκρουση. Δεν διαφέρει και πολύ από τάφο.

(έχω και προσωπική εμπειρία σου λέω παιδί μου...)

αυτά

Πειρατής χωρις παντιέρα είπε...

πιστεύω ότι είναι στις προθέσεις του erik (:P) να τιμήσει τη μουσική.

Διαφωνώ με τη διατύπωση του (η λέξη υπόκρουση άλλωστε περιεχει το υπό-) και παραθέτω τη δικιά μου:

"Πότε μην μπαίνεις σε σπίτι που δε σε προσκαλεί με τη μουσική του"


Αν όντως θεωρήσουμε μουσική και τη σιωπή, τότε η πρότασή του είναι τετριμμένη και κακώς ασχολούμαστε.

Ωραία η εκδοχή για τη ψυχή