The Cook, The Thief, His Wife & Her Lover΄-Peter Greenaway

Για κάποιο λόγο μου θυμίζει το "Brazil". Αγγίζει ξυστά την θέση του.
Όχι δεν είναι ο Tim Roth, που μου θυμίζει τον Terry Gilliam.
Μάλλον η πάλη του καλού και του κακού.

Η μουσική απολύτως ταιριαστή σε υποβάλει αμέσως μετά το χρώμα.
Για το χρώμα...

Οι εραστές στο φωτεινό κόκκινο πάθος, στην λευκή αγνότητα, στην πράσινη ελπίδα και πάλι σε μαύρο-κόκκινο, αυτή τη φορά του θανάτου.
Με τρομάζει το πώς ταιριάζει έτσι το πάθος και ο θάνατος...
Το κίτρινο της απληστίας, της ζήλιας και της δυστυχίας!
Το μπλέ πέρασμα από την οργή στη βία!
Ενίοτε ανακατεμένα-μούχλα.


Παραθέτω και ένα απόσπασμα από τα λόγια του Chef :
"Ο κόσμος θέλει να του υπενθυμίζεις τον θάνατο,
τρώγοντας μαύρο φαγητό είναι σαν να καταναλώνεις θάνατο,
σα να λες 'θάνατε, σε τρώω'.
Οι μαύρες τρούφες είναι οι πιό ακριβές.
Και το χαβιάρι...
Θάνατος και Γένεση,
Τέλος και Αρχή!
Δε νομίζεις ότι είναι πρέπον τα πιό ακριβά αντικείμενα να είναι μαύρα;"