Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άνθρωποι και Άγγελοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άνθρωποι και Άγγελοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

RENEWED



Thrown in the sea she reached the ocean bed.
Fish ate her flesh, only her skeleton remained...

Movement came - no one knew where from.
Light travelled deep, reflecting on her bone.
There she was found - soaked and cold.
Was this the old prayer finally told?

The prayer made the currents move
And salt felt tougher on her wound.
Oh how it hurt! - Just for a while.
The currents carried her afar.
And pain was washed away with might
Day by day and night by night.

Carried afar under frothy waters
Meeting new creatures, escaping sorters
Befriending walruses and crustaceans
Somedays with trust and
Somenights with petulance

Until she found herself within a river 
made from saltless tears, reflecting like a mirror.
There all residues she let go away
freeing herself from her heavy weight.

And here you witness as she rose
Out of the water
Refreshed, restored.
With glowing skin, strong hair, clear eyes, 
a drumming heart and the gap between her thighs.
And all the blessings a woman needs 
to shine and walk the way she lives.

Konstantza
(Inspired by the story of the "Skeleton Woman")



















Photo by P. K.


Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Κουακ-ακ-άξ

Τί τρυπάκι που είναι ο έρωτας... μεταμορφώνει μπροστά σου πρίγκιπες σε βατράχους και βατράχους σε πρίγκιπες. Κι όταν φεύγει βλέπεις πιο καθαρά... πως κανένας βάτραχος δεν καταφέρνει να γίνει πρίγκιπας αν ο ίδιος δεν προσπαθήσει πολύ να γίνει. Όσο γλυκό κι αν είναι το φιλί της πριγκίπισσας...


Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Προσεχώς: Συμπαγές

Ήσουν πάντα μαστουρωμένος,
πάντα πέταγες 'σπίτι' 
τα Σαββατοκύριακα

Παρτάριζες άγρια,
ήσουν πάντα 'ψηλά'
τα Σαββατοκύριακα

Μα μωρό μου... Όταν με κοίταξες στα ίσα
και ψέλλισες το ονομά σου
ήξερα ακριβώς τότε,
πως έλυσες τα μάγια.
Και ήταν εντάξει,
να πέσω στην αγκαλιά σου,
όταν άνοιξες φτερά
και βρέθηκα!

Ήσουν πάντα μαστουρωμένος
και έμενα μόνη
τα Σαββατοκύριακα

Κρατούσες τη γλαστρούλα σου
σα σπόρο διαμαντιού
τα Σαββατοκύριακα

Μα μωρό μου... Όταν με κοίταξες στα ίσα
και ψέλλισες το ονομά σου
ήξερα ακριβώς τότε,
πως έλυσες τα μάγια.
Και ήταν εντάξει,
να πέσω στην αγκαλιά σου,
όταν άνοιξες φτερά
και βρέθηκα!



Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

(Απο)ποίηση

Η πέτρα στα δόντια φεύγει.
Με μια επίσκεψη στον οδοντίατρο και αλλαγή οδοντόβουρτσας.
Η πέτρα στην καρδιά πέφτει
Και σου πλακώνει όλη σου τη ζωή.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

~

"Άν θέλεις να μάθεις τί ήσουν στην προηγούμενη ζωή σου, τότε μπορείς να πας σε θεραπευτές αναδρομής, σε αστρολόγους ή να σώσεις το χρόνο σου και τα λεφτά σου και απλά να πας μέχρι τον καθρέφτη". Έτσι άκουσα να λένε...


Πρόσωπα και σώματα σημαδεμένα εκ γενετής. 
Κοιτάζω τις φωτογραφίες μας από τη θάλασσα. Αποτυπωμένη η ευτυχία. Το χαμόγελο πάντα όμως μισό. Σα να λείπει ο μυς αυτός που το διαμορφώνει. Η αριστερή πλευρά πάντα ανεπιτήδευτα αγέλαστη. Μαζί με το φως και το σκοτάδι. Μαζί με τη χαρά και ο θρήνος. Θυμίζει μάσκα αρχαίου θεάτρου αυτό το πρόσωπο. Λίγα μόρια ανθρώπινου κρέατος ο δρόμος από τη τραγωδία στην κωμωδία; Ή μνήμη ψυχής;