Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που έγραφε και ζωγράφιζε πράματα σε ένα μπλοκάκι, που είχε απέξω το Σίμπα το Βασιλιά των λιονταριών.
Έγραφε ό,τι ονειρευόταν, ό,τι φοβόταν, ό,τι το έκανε να θέλει να ζήσει και ό,τι το έκανε να θέλει να πεθάνει.
Όταν μεγάλωσε έβαλε μια τέντα και κοιτούσε πότε τον ήλιο να ανατέλει, σηκώνοντας την τέντα, πότε τις σκιές στον τοίχο και πότε κοιμόταν μέχρι ο ήλιος να μην υπήρχε πια, για να μη τον δει καθόλου.
Μετά πήρε κάτι χάπια και πέθανε.
Μετά συνέχισε να γράφει, αλλά σε άλλο βιβλιαράκι.
Μετά έσκισε τις φλέβες της και πέθανε.
Μετά συνέχισε να γράφει, αλλά αυτή τη φορά σε βραχάκια.
Μετά τη βίασαν και πέθανε.
Μετά σταμάτησε να γράφει σε βιβλιαράκια και έγραφε σε μικρά χαρτάκια, εισιτήρια, πακέτα τσιγάρων.
Μετά τη μαχαίρωσαν 7 φορές στην κοιλιά και πέθανε.
Μετά αποφάσισε, πως θέλει να μοιράζεται αυτά που γράφει.
Μετά χάθηκε στο τίποτα, σαν να πέθανε.
Μετά συνειδητοποίησε πως μαθαίνει πράγματα γράφωντας και άλλα τόσα ζωγραφίζοντας και άλλα τόσα ονειρευόμενη και άλλα τόσα πεθαίνοντας.
Και μετά πέθανε. Απλά από φυσικό θάνατο αυτή τη φορά.
Γιορ-Τερν Νάου
2010
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
...ήταν τα πρώτα χρόνια της νιότης μου όταν..
...δεν ξέρω τι με έκανε να ξυπνήσω .Τα πλακάκια της βεράντας αντανακλούσαν ένα αλλόκοτο φως...βγήκα έξω ...ένοιωσα μια γλυκιά ζέστη που μύριζε όπως οι πρώτες ανθισμένες λεμονιές κάποιο Μάη ...κοίταξα ψηλά και είχα λίγο χρόνο να φοβηθώ ,όσο χρόνο κάνει το φως να ταξιδέψει πέντε μέτρα...σε αυτή τη απόσταση ολόλευκο,ολόφωτο φτερούγιζε το άλογο στη σκεπή του σπιτιού ...το φως του σε διαπερνά και σε γεμίζει γαλήνη ,είμαι ευτυχισμένος χωρίς να ξέρω το λόγο ...μα φεύγοντας αφήνει ένα αβάσταχτο κενό , σαν να παίρνει κάτι μαζί του όταν χάνεται.....
...αλήθεια , ψέματα ...?...η απώλεια παραμένει γεγονός....
Υπαρχει καποια ιστορια για τον μισοφωτιστο κηπο στην κορυφη του blog σου ?
Ναι υπάρχει :)
Αλλά θα σε κακομάθω και δεν κάνει.
Κάποια άλλη φορά ίσως.
Κρίμα για το αλογάκι.
Ίσως ήθελε λίγο σανό για να μείνει παραπάνω.
...καταλαβαινω.
"Δεν μιλαω στον κυραντρεα γιατι δεν με καταλαβε, και μην ξεχασω να αποδωσω οτι ελαβα...μια μικρη δοση σαρκασμου."
Τι προσπαθεις να κανεις ?να κρατησεις ισοροπεια στο ιντερνετ?
αν θελεις ,ευχαριστως, θα εκανα ενα καβγα μαζι σου ,το βρισκω πιο υγειες απο τη σιωπη ....εκτος και αν εκεινο το κοριτσι,κατα βαθος, θελει να ειναι μονο του και να πεθαινει καθε φορα που τα πραγματα δεν πανε οπως θα ηθελε.
σε προκαλω:
νια νια νια νια νια
η konstantja δεν εχει χρωμα στο blog της ....
Καλά εντάξει, με λύγισες τώρα.
Είπες τις μαγικές λεξούλες!
(Νιά νια νια νια νια!)
Η Konstantja ομως έχει ένα χρώμα.
Κάτσε να δεις πως περιγράφεται...
Α ναι. Φαντάσου ένα ακόμα πιο λευκό παλ.
( A Whiter Shade of Pale)
Δε θεώρησα πως δεν με κατάλαβες διόλου.
Αντιθέτως.
Απλά αυτή η ιστορία του χρωματιστού κήπου είναι πονεμένη και δε θα ήθελα να την αναλύσω τώρα. Μόνο ο κήπος ήταν χρωματιστός κοινώς, όλα τα άλλα ήταν αστα να πάνε στο διάολο, κατάμαυρα.
Παρα ταύτα αν θέλεις καβγά...
βγές έξω ρε αν είσαι άντρας!
Να βάλω στολή Ράμπο για την περίσταση ή είναι too much???
:)
...μαλωνεις ρε !
http://www.youtube.com/watch?v=UCJ5tbw5Fdg
αν και θελημενα ή αθελα το εχεις ξαναδει
αν ειναι ετσι... (για τον κηπο )..συμφωνω , αστο για αλλη φορα.
κατα τ 'αλλα ακολουθω την εσωτερικη 2ημερη μεταναστευση
προταση:"Ασ περιμενουν οι γυναικες"
του τσιωλη
το ειδα χθες και πολυ μου αρεσε
(εχω και ενα κολλημα με τον μπακιρτζη) παρε μια γευση
http://www.youtube.com/watch?v=IzfT5m0nKUI
..τα λεμε
..λαθος
ο καβγας ειναι εδω:
http://www.youtube.com/watch?v=JwEdr5KgCzk
Αλήθεια κυρ Αντρέα εκείνο το αλογάκι ξαναεμφανίστηκε ποτέ;
Δημοσίευση σχολίου