Stereo Nova: The journey of the whale
Hot summer - you still hold
a big mouth blows yellow wind,
from the radio the broadcasters are leading (us)
(they) resurrect and bury (people/ideologies etc) without any break
Channels endlessly eat our brains
we lost so many things that we don’t know what is ours...
I know that the poor are even more poor
and the rich are bored of their own crazy life
Through leaflets they invite us to live another life...
But is this life?
When a family lives with a salary of one hundred thousand (drachmae)
the tyrants caress (their) big bellies
and not only that, we are hunted by thousands of trademarks.
Extra taxes, VAT extra, extra shit
and there's a war next door that no one stops
and no one risks.
Love escapes from us...
and instead of (whispering) that... we whisper ads
we use sex in order to avoid relationships
and from the journey of the whale we are far away
in a children's song my mind awakes
and I hear the ships crossing the seas
I had so many beautiful things and you ruined them
As frozen meat they sale the “standards”
we identify with heroes and we change faces
Too late...we realize that this was like an erection that falls
one million stereotypes that no longer have any taste
make me wonder how can we stand uninterested towards the lie
why do we waste our time when blood runs inside us
Like toothpastes we melt in front of the TV
Looking at images while we have already lost our original vision
Looking at the sweaty face of any (ass)licker
We peal fruits to retain our own slow decay
Pure, straight yappies (rich and spoiled men) crossing highways
they proudly construct the future with their own conditions
as smart idiots they carry the shame of education
and from a rotating position they look proudly for this vindication
in 2000 the fashion will want them to be dressed with leather
and be more fit,
governing 'inferior beings' scurvily
and from the journey of the whale we are far away
in a children's song my mind awakes
and I hear the ships crossing the seas
I had so many beautiful things and you ruined them
In the airport runway is already night now
one million stars illuminate whatever has hurt me
A friend tonight is leaving this country
deep down he is sad but can’t wait for his life to change.
When airplanes fly
land unfolds and people forget...
It is an appalling spectacle
this feeling of flying
I have no other choice...
a yellow taxi is waiting
the wind blows ,winter is coming...
In two hours the day dawns
a cloudy Sunday
the first day of the winter
I think of the most important people of this century,
from my right mirror (car) the world is left behind...
I never had anything and tonight I want to kiss you
(I want you) to stay in my eyes like an empty landscape
(I want us) to make love in the Planetarium
curled up (together) like a ball ready to be launched
until we peacefully sleep in outer space
and from the journey of the whale we are far away
in a children's song my mind awakes
and I hear the ships crossing the seas
I had so many beautiful things and you...
Original lyrics
Στέρεο Νόβα : Το ταξίδι της φάλαινας
Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα
κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα
απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή
ανασταίνουν και θάβουν χωρίς καμιά διακοπή
ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας
έχουμε χάσει τόσα που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας
οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί
κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή
μέσα από έντυπα μας καλούν να ζήσουμε μια άλλη ζωή
μα είναι ζωή αυτή;
όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες
οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες
και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες
έξτρα φόροι, έξτρα Φ.Π.Α., έξτρα σκατά
κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν τον σταματά
και κανείς δε διακινδυνεύει
η αγάπη μάς διαφεύγει
κι αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις
χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Σαν κατεψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα
ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα
πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως ήταν σα μια στύση που πέφτει
ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση
με κάνουν ν' απορώ πώς στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα
γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα
σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά απ' την τηλεόραση
κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση
κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη
καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη
καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους
περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους
σαν έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης
κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση
το 2000 η μόδα θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα
πιο γυμνασμένους
να κυβερνούν κατώτερα όντα άτιμα
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Στην πίστα του αεροδρομίου έχει νυχτώσει
ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει
ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα
κατά βάθος λυπάται μα δε βλέπει και την ώρα που η ζωή του θ' αλλάξει
όταν τ' αεροπλάνα πετάνε
η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε
είναι τρομέρο το θέαμα
η αίσθηση αυτή ότι πετάς
δεν έχω άλλη εκλογή
ένα κίτρινο ταξί περιμένει
φυσάει, θα χειμωνιάσει
δύο ώρες και ξημερώνει
συννεφιασμένη Κυριακή
πρώτη μέρα του χειμώνα
σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
ποτέ δεν είχα τίποτα κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο
να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
poses omorfes, dunates eikones mazemenes..
Δημοσίευση σχολίου