Μια ελεγεία στην κουζίνα

Τί κι αν κόκκινη έχει βαφτεί η κουζίνα μου,

η καρδιά μου είναι ακόμα μαυρισμένη.

Τα παντζάρια βράζουν.

Τα καρότα κομμένα

και δύο κολοκύθια με κοιτάν βαριεστημένα.

Τί κι αν κορμιά γυμνά και λάγνα στα όνειρά μου τριγυρίζουν,

πάντα με λύπη τα κοιτώ, μισά μου μοιάζουν.

Και στην κουζίνα μου συχνά σακιά πατάτες, ζαρζαβατικά
προθύμως ξεγυμνώνονται,

ξεκοιλιάζονται
μωρά, οι σπόροι, ξαπλώνουν, ψήνονται αργά

μα καίγονται καμιά φορά...

Κάψε το τηγάνι πριν βουτήξεις

Για να κρατήσει μέσα το αίμα του το κρέας.