ΜΠΑΚ ΤΟΥ ΥΙΟΥ Κ

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν το χρώμα στα σύννεφα.

Ψέμματα. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν τα σύννεφα. Μετά το χρώμα.

Εκεί που βρισκόταν, τα σύννεφα υπήρχαν σε ποσότητες δείγματος.

Έτσι. Μήπως και κουραστεί το μάτι από το πολύ γαλάζιο.

Το δεύτερο πράγμα που πρόσεξε ήταν η καμπούρα της.

Μα τί περίεργο πράγμα.

Τόσα χρόνια θυμόταν τον εαυτό της με καμπούρα στις φωτογραφίες,

στα “περίμενε” στην ουρά, στο κουβάλημα, στο λιώσιμο από το περπάτημα,

στη ζέστη.

Που πήγε η καμπούρα? Οέο;;;

Περίεργο φαινόμενο. Το είχε παρατηρήσει πρόσφατα και πάνω

που νόμιζε πως το είχε οριστικά ξεπεεράσει αυτό το καμπύλωμα από την πλάτη της,

ένα ταξιδάκι στον Νότο την έπεισε πως τα πράγματα δεν ήταν όσο απλά φαίνονταν.

Βαθειά ψυχαναλυτικό φαινόμενο λοιπόν η καμπούρα...

(Μάααλιστααα....)

Για να μην σας τα πολυλογώ, η καμπούρα μέσα σε πέντε ώρες γλύστρισε

από τον ένα ώμο της μόλις έμπαινε στο πουλμανάκι

και από τον δεύτερο όταν σηκώθηκε από το κάθισμα,

που την έφερε στο νέο αυτό σπίτι της.

Βέρη Γουήαρντ σκέφτηκε.

Να ‘ναι που βαριέμαι? Να ‘ναι η ζέστη; Να ‘ναι?

Το τρίτο και το καλύτερο πράγμα που πρόσεξε ήταν ο αέρας.

Μά τω Θεώ! (Θα ορκιζόταν άν πίστευε σε τέτοια πράματα)

Μυρίζει μελωμένο ζαμπόν και ζεστό αφράτο κέηκ!

Έφερε με το νού της πόσο της άρεσε πάντα αυτή η υγρασία στον αέρα και ένιωσε να μεταμορφώνεται σε βρύα και λειχήνες. Μια υγρασία δροσερή. Αναπνέω, σκέφτηκε και ανέπνευσε. Πιο καθαρός ή πιο βρώμικος, δεν ξέρω, αυτός ο αέρας.... Τα πνευμόνια μου τον αγκαλιάζουν με αισθησιασμό...(Σιγά!)

Σκέφτηκε τα πνευμόνια της. Ροζ με μικρούς πορφυρούς δενδρίτες, να φουσκώνουν με δροσερά μόρια οξυγόνου. Ένιωσε να ανανεώνονται τα κύτταρά της και να το αίμα της να τρέχει ζεστό και κατακόκκινο. Ξερόβηξε.

Μπά. Ροζ δεν παίζει να είναι.

Έπειτα είδε κάτι λαγουδάκια. Ε όχι ρε παιδιά!

Λαγουδάκια πολλά. Καμμιά δεκαριά! Μέσα σε ξένο περιβολάκι. Για την ακρίβεια σε μια ιδιοκτησία του αεροδρομίου, τρυπούσαν τρύπες.

(Μάααλιστααα....)

Κοίτα...

Βρέχει!

Νάης! Νάης! Πώς λέμε Μάης; Καμμία σχέση.

Γουστάρω τελικά τη μούχλα.

Καλώστηνα!

Άλλοι ήχοι γύρω της.

Θα της πάρει καμμιά βδομάδα να τους ξανασυνηθήσει.

Ά και τον αέρα!

Φτάσαμε στον σταθμό.

Καλώς ήρθατε Μις.