Μαράθηκαν τα λόγια; Ποτέ...
αποτυχημένος ηθοποιός ή θεατής δεν ξέρεις...
Ένας κανένας και ένα τίποτα να περιφέρονται ανάμεσα σε κάτι τις και σε κάτι άλλα.
Να έχουν ανοιχτά τα βλέφαρα, να κάνουν πως θωρούν τα πάντα με ενδιαφέρον
μα να μην μπορούν να εστιάσουν το βλέμμα αλλού παρά στα ενδιάμεσα της αύρας των ανθρώπων
Μόνο σκιές και αρώματα.
Μαράθηκαν τα λόγια; Ποτέ...
η Ψυχή δεν πετά στα εγχώρια εδάφη
μόνο τον αέρα των φτερών της αισθάνεσαι αμυδρά
στα μάγουλα, στο στήθος, στην πλάτη
Στιγμιαία ανατριχίλα.
Τίποτα σπουδαίο να αντηχεί
Μόνο ένα καρέ από μια συγκλονιστική ταινία
και έπειτα ένας κουβάς νερό από ψηλά σαν θυμωμένος καταρράχτης να πνίγει την φάλτσα καντάδα σου.
Σάββατο 23 Μαΐου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου