Φύλακας Άγγελος

Θέλω να μου πείς ένα παραμύθι.
Θέλω... τα αυτιά, να μου χαϊδέψουν λίγες λέξεις τώρα.

Πες μου για έναν κόσμο λαμπερό
Πες μου για αιώνιες χαρές, αγνότητας και φιλίας
Πες μου ένα παραμύθι για ένα παιδί 4 χρονών
Πες μου για τη μέρα που γεννήθηκε
Πες μου πως μόλις είδε το φώς των ματιών του, η μέρα ζήλεψε
Πες μου για τον χρόνο που περνούσαν παίζοντας και γελώντας
μαζί του η μαμά και ο μπαμπάς
Πες μου για τον παράδεισο τους

Πες μου για το κορίτσι που έγινε 6 και 8 και 10
Πες μου για την άμμο που τρύπωνε κάτω από τα νύχια του
και το έκανε να ανατριχιάζει
Πες μου για τον κόσμο που χάζευε από τότε και χαιρόταν ανείπωτα,
που ήταν αναπόσπαστο μέρος του
Πες μου για τους ήλιους, τα δέντρα και τα σπίτια με τις καμινάδες,
που αποτύπωνε σε λευκά χαρτιά, γεμίζοντάς τα χρώματα

Πες μου πως όταν κάπου-κάπου φοβόταν το σκοτάδι,
η αγκαλιά του πατέρα της, της έδιωχνε τους φόβους
Πες μου για αυτή τη ζεστή τρυφερή αγκαλιά,
που προστάτευε σταθερά τη μικρή από τα έξω και από τα μέσα,
μέχρι να μην έχει ανάγκη
Πες μου για την ασφάλεια και την αυτοπεποίθηση,
που την γέμιζε η μορφή του
Πες μου για το σκοτάδι,
που έμαθε πρώτα να το εκτιμά και ύστερα να το διασκεδάζει
Πες μου πώς στα 30 της θυμόταν αυτή την αγκαλιά
και οι φόβοι της διαλύονταν
Πες μου!

Πες μου πως το δέρμα της μητέρας της μύριζε γιασεμί
Πες μου για τα λαμπερά σγουρά μαλλιά της πως κρύβαν ροδανθούς
Πες μου πως τα μάτια της έμοιαζαν πύρινες μπάλες,
που γεννούσαν ζωή
Πες μου τα χέρια της πως κινούνταν σαν αερικά
Πες μου πως την πλάτη της μικρής χάϊδεψαν,
εκείνο το αξέχαστο κυριακάτικο πρωινό
Πες μου για τον λόγο της,
που ηχούσε σαν ρυάκι δροσερό στα αυτιά της
Πες μου πως εξιστορούσε κάθε νύχτα ιστορίες
για αστέρια και για πρίγκηπες,
για βάλτους και τρελλά παιδιά κρατώντας της το χέρι.

Πες μου πως από μικρή δεν ήταν σίγουρη κάποιες φορές,
που τελείωνε η ιστορία και που άρχιζε το όνειρό της.
Πες μου ακόμα πως αυτό ήταν που την έκανε ξεχωριστή.
Πες μου πως προτιμούσε
να θυμάται τα πρόσωπα και τις διαθέσεις τους,
παρά τα ονόματα των ηρώων.
Πες μου για τα τακούνια τα κόκκινα,
που τρείς φορές τα χτύπησε ένα βράδυ μεταξύ τους.
Πες μου πως κατάφερε
να πετάξει πάνω από το ουράνιο τόξο με τα μπλε πουλιά.
Πες μου για τους φίλους που έκανε
τους μοναδικούς, με τη χρυσή καρδιά.
Πες μου πως με μια κουβέντα
χαλάρωνε ανήσυχες καρδιές και σκορπούσε γέλιο.

Πες μου για να χαρώ κι ας είναι παραμύθι.
Πες μου κάποιες νύχτες και μέρες αν θέλω να τη φωνάζω.
Πες μου πως θέμα τύχης ήταν
να ονειρεύομαι εγώ αυτή και αυτή εμένα.

Κι αν δεν μπορείς να μου πείς αυτό το παραμύθι.
Άντε...Πες μου ότι θες εσύ.
Θέλω... τα αυτιά, να μου χαϊδέψουν λίγες λέξεις τώρα.