Το βουνό και ο άνθρωπος

Άν διάλεγες να ζήσω εγώ ή το βουνό, τί θά λεγες;
Χίλιες ζωές στεγάζει αυτό, εγώ μονάχα μία.
Πόσο στοιχίζει ο άνθρωπος και πόσο το βουνό;
Κανείς ποτέ δεν τόλμησε να πολεμήσει αυτό.

Πώς η αξία ορίζεται; Πως η ζωή αξίζει;
Να ζήσω εγώ ή το βουνό και ποιός αποφασίζει;
Αξία έχει άραγε να δίνεις τη ζωή;
Ή πόσο θάρρος εντρυφείς σ' αυτούς που αγαπάς;
Τί είναι αυτό, που τελικά αξίζει πιό πολύ;!
Και αξίζεις για να ζείς; Η' ζείς για να αξίζεις;!

Αξία δεν χρειάζεται απ' άλλους να ζητήσεις.
Εσύ μονάχα άλλωστε καλείσαι να νικήσεις.
Αυτό το αδυσώπητο, το υπαρξιστικό
που όλο φωνάζει μέσα σου..."Αξίζω για να ζώ;"

Μα εμένανε με σκιάζει τι δίνει το βουνό...
Άραγε θα προσφέρω όσα προσφέρει αυτό;
Και δε μιλάω για Θεό, γιατί εύκολο είναι αυτό
Αν δε τα βρείς με σένανε, ζητάς πάντ' απ' αυτόν.
Και δεν αξίζει η ζωή, αν δεν γι' αυτήν παλέψεις.
Και η ζωή καλώς- κακώς δεν είναι παραμύθι...

Και αυτό που καίει πιότερο είναι η γαμημένη η αγάπη!
που τη ζητάς από μικρό και τύχη σου άν θά 'ρθει.
Γιατί βλαστός χωρίς αυτή είν' δυσκολο ν' ανθίσει
και σαν γενναίος άνθρωπος, προβλήματα να λύσει.
...

Και αν διαλέξεις το βουνό, εγώ θα καταλάβω!
Έχει το σέβας του κι αυτό, με σταθερό το θράσος.
Να αντέχει αιώνες και κρυφά να δίνει τη ζωή.

Μα άν διαλέξεις μένανε, άλλη χαρά θα δώσεις!
και την κοινωνική μου υπόσταση ώς άνθρωπο θα ορθώσεις.
Γιατί ο άνθρωπος δε ζεί άμα δεν έχει αξία.
Ούτε για άλλους - ούτε γι' αυτόν... καμμία σημασία .


06/07/06 - εντός βαγονίου εν κινήσει ανάμεσα σε βουνά και ανθρώπους